Γκιώνα

I

Τοπωνύμια του ελλαδικού χώρου.

1. Βουνό (2.512 μ.) της Στερεάς Ελλάδας, το ψηλότερο της γεωγραφικής αυτής περιοχής, στο κέντρο του νομού Φωκίδος. Ορθώνεται μεταξύ της λεκάνης του Μόρνου και της κοιλάδας της Άμφισσας. Συνδέεται στα Β με το όρος Οίτη και στα Α με τον Παρνασσό, ενώ η προέκταση προς τα Ν της οροσειράς του αποτελεί τα όρη Λιδορικίου. Κυριότερες κορυφές (από τα Β προς τα Ν) είναι ο Πύργος (2.066 μ.), η Λυρίτσα (2.041 μ.), ο Προφήτης Ηλίας (2.301 μ.), ο Ντεβρεντές (1.974 μ.) και το Κοκκινάρι (1.911 μ.), Είναι όρος ασβεστολιθικό με τις δυτικές παρυφές του κατάφυτες από έλατα. Πολλοί ταυτίζουν την Γ. με το όρος Κόραξ των αρχαίων, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι η ονομασία αυτή ανήκει στα παρακείμενα Βαρδούσια όρη.

2. Βουνό της βορειοδυτικής Κρήτης, το αρχαίο Τίτυρον. Καταλήγει στο ακρωτήριο Σπάθα.

3. Κορυφή (1.759 μ.) του Βερμίου στον νομό Κοζάνης.

Άποψη της Γκιώνας, στην ανατολική Στερεά Ελλάδα.

II

Πεδινός οικισμός (υψόμ. 40 μ., 141 κάτ.) του νομού Ξάνθης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Αβδήρων.